Toplumsal Huzuru Kaybettik

“Yıllar yıllar önceydi” diye başlayan ve geçmişi güzelleyen veya yeren cümleleri bir kenara bırakalım.

Mental yolculuğumuzda;
Kendimizi, toplumumuzda birlikte yaşama niyetimizi ve sadakatimizi nasıl kaybettiğimize odaklanalım.

Kendisini kaybetmiş bireyler olduk.
Zekâsı olan, ancak duygusal zekâsını yitirmiş, akli melekelerinden yoksun bireylerin coğrafyasına döndük.

Optimum davranışların değer görmediği, erdemli olmanın takdir edilmediği, utanmanın muhteşem sayılmadığı bir topluluk haline geldik.

Sebep ve sonuçları irdelemek ise ayrı bir yazının konusu olacaktır. Ancak dikkatinizi çekmeye çalıştığım şey, toplumsal huzuru kaybettiğimizdir.

Birlikte yaşama kültürümüze ve niyetimize olan sadakati yeniden sağlamak zorundayız.

Yok oluşumuzun birinci basamağındayız ve maalesef bu çukur üç basamaklı.

İkinci basamağı ise toplumsal kaosun yaratılması ve desteklenmesi olacaktır.
Bireylerin kendi kaosları ile başlayan sürecin, toplumsal kaoslarla alevlendirilerek geri döndürülemez domino taşları etkisinin altında kalacağımızı görmek zor olmamalıdır. Ellerimiz, dillerimiz, zihinlerimiz ve bedenlerimiz kirlenecektir. Ve bu kirler hiçbir eylemle arınamayacaktır.

Üçüncü basamak olan toplumsal çatışmaya geldiğimizde ise artık yok oluşumuzu engelleyemeyeceğiz.
Ortak geçmişimize uzatacağımız ellerimizin, birlikte yaşama kültürümüzün ve niyetimizin oluşmasına hiçbir katkısı olmayacaktır.

Bu çukur hepimizi yutacak ve bu çatışmanın kazananı olmayacaktır.
Küçük zaferler ilan edenlerin tamamı, kötülerin kümesinde insan müsveddesi sayılacaklardır.

Toplumsal huzuru kaybetmemek için kendinden başlamanın ve gereğini yapmanın vakti şimdi değil mi?

İnsan

04.10.2024