Çıkınca…

Vay ki vay, haline insanın!…

Akıl, şirazeden…
Kan, tepeye…
Öfke, doruğa..
Bıçakla kılıç, kından..
Tren, raydan…
Araba, yoldan..
Gemi, rotadan…
İçimiz, dışına….
Yalanlarla foyalar, ortaya…
Mallar, çürük…
İşlerde, pürüz..
Hile hurda, aleniye…
Hesaplar, boşa…
İnsanlığın, cılkı…
İnsanın, poku…
Limonun, posası…
Rüyaların, tersi…
Ad, dokuza…
Alemin, mosturası…
Gizlenen gerçekler, meydana…
Hele ki de ihanet, açığa…
Balık, kavağa…

Velhasılı…
Azrail denen ceberut,
Dayanıp da kapıya
Emaneti senden alınca…
Can bedenden, huy candan çıkınca…
O gün,el-aman demenin para etmemişliğinde…
Vay ki vay, haline insanın!…
Vay ki vay, haline insanın!…

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ