Nuri Kardeşim

Gönderin çok güzeldi, duygulandırdın birden.
Dört yaş daha büyüktü, Arif Ağabey benden.
Yediklerim canlandı, Suburcu Develi’den.
Dili olsa söylese, o yıllar geçmişlerden.

Atmış dört yılında, ayrıldım Gaziantep’den.
Sonra baban geldi, ben mürekkep yalarken.
O da yelkeni açtı, şerefli bir meslekden.
Doyurdu İstanbul’u, doldu taştı şükreden.

Ben de okuyup bıraktım, mesleğimi erkenden.
Rızk aradım kendime, daha başka ekmekten.
Nur yüzüyle yol aldı, kimseyi dinlemeden.
Annen yardımcı oldu, taçlandırdın işi sen.

Rahman biçer herkese, odur kararı veren.
Özü düzgün olana, sağlıkta beklemeden.
İncitmesin hiç onu, gelmiş ona irsinden.
Duayendir Develi, geçmiş ona özünden.

Söz uzar zaman geçer, dostlar söyler gönülden.
Fazla söze hacet yok, döküldü kalemimden.
Ekmeli vatanına, sağlığında yaşarken.
Yer ayırtır kendine, Cennetün Aliye’den…

Mehmet Ragıp Güzelbey, Gaziantep