Perihan Ablam

Hayal meyal hatırlarım, çocukluğumdan seni.
Adana’da ilk tanıdım, gördüm kalben ilgini.
Şefkatin abla gibiydi, tattım içtenliğini
Şahidim; çok yaşadım, içten insan sevgini.

Özel görevle gelmiştin, ilki kendi ailen.
Eş dost akraba arkadaş, sanki hepsi sülalen.
Değişik rollerin vardı, bazısı istemeden.
Kederini hep gizlerdin, sevgin dışa taşarken.

Annen baban kardeşlerin, bir kız ile üç erkek.
Hepsi rahmetli oldular, sen kanından kaldın tek.
Zora çattın bu dünyada, olmasın böyle felek.
Bağrında taşıttı sana, acıları bilerek.

Kitap yazacaksa biri, işte senin hayatın.
Küstürmedi asla bir gün, bütün yaşadıkların.
Bize güç kattı yüreğin sabrın, kalb-i inancın.
Yüzünde nurlar parlıyor, kalbimizde sultansın.

Kâfire cennetmiş dünya, mümine ise zindan.
İnancım sana kefildir, karar verecek Rahman.
Teberiksin emanetsin, ceddimden Saliha’dan.
Ecdadın sağlam südün pak, yerin cennet PERİHAN.

09/05/2018
Mehmet Ragıp Güzelbey