Pilavdan Dönenin Kaşığı Kırılsın!

Pilavdan dönenin kaşığı kırılsın.
Kırıldı.

Sessizce şaşkınlıkla hayal kırıklığıyla bakakaldım.
İyi de ben hiçbir şeyden dönmedim ki.

İş ise iş, emekse emek, sevmekse sevmek.
Adam gibi değil hem de Kadın gibi. Ana gibi.
Sarıp sarmalayıp yorulmadan üzmeden gitmeyi düşünmeden hiçbir şeyden.
Oku, çalış, sev gerekirse; sonuna dek.

Kadın olmak, koca bir kalp taşımak demek.
Emek vermek, demek.
Sevgini, emeğini kartopu gibi büyüte büyüte çoğaltmak, demek.

Neden peki böyle oluyor, diyordu.
Kırık kaşığa bakarken hiç durmuyordu.

Sessizce karşılaştığım her olay, her kaybediş karşısında şımarık, hüzünlü, mızmız bir çocuk oluyordu iç sesim.

Pilavı da severdim elbet, ama pilav değil, aşureydi en sevdiğim.
Gelmesini bütün sene boyunca beklediğim.
Ben sevmiyorum sen seversin diye elime tutuşturuvermişti komşum.
Bilirdi.

Ben severdim, sevdiğimi çok severdim.
Korkusuzca severdim.
Gitmeyi ya da kalmayı düşünmeden severdim.
Hesap yapmadan severdim.

Dokuz kollu ahtapot gibi sarılırdım sevdiğime.
Belki yedi belki sekiz olmalıydı ama tutturamayıp fazla sarılmıştım mutlaka.
Konunun ahtapotla ilgisi yok hemen koşmayın eleştiriye.

Bir kişi yalnızca bir kişi olsun sessizliğime kulak verse.
Ah keşke anlatamadıklarımı da anlasa.
Vallahi sorun olmaz az bir şey yanlış anlaşılsa da.

Aşureyi anlatıyordum aslında.
Kaşığı daldırdığım anda yoo hızla değil yavaşça, usulca, incitmeden
çat diye kırılıverdi içinde kaşık.

Bir kaşık bile alamamıştım oysa daha.
Susuyordum öylece bakıyordum yine.
Sende mi dedi o an da yine iç ses.
Ne istedin bu zavallıdan.
O da olmasa…
Çat diye kırılırken kaşık, kırılıvermişti elim kolum kalbim.
Kim bilir kaç kez.
Sessiz sessiz.

Daha geçen gün mesela kaybettim çantamı pat diye bir anda.
İçinde kimliğim kartlarım param kolyem annemin fotoğrafı ve daha neler neler.
Acıyor canım. Yine. Evet yine.

Bugün böyleyim. Pozitifçiler, derdi olandan kaçalım diyenler başka sahneye.
Oysa her sahnenin sonu ayrı bir mucize.
Sağlıkçılar burada mı? Merak etmeyin sizi duyuyorum duyuyorum.
Bilmukabele efendim elbette ben de sağlık olsun diyorum.

Siz daha konuşmadan ne diyeceğinizi biliyorum.
Nerede nasıl mı kayboldu çantam?
Anlatmak istemiyorum anlattıkça üzülüyorum.
Ama konu çanta değil benim daha nice kaybettiklerim var.
Nice gülüşler ana bacı sevgili.

Çat diye kırılıverdi kalbim. Sizinki gibi.
Bir değil bin değil ama bin gibi.
Kırıldı ama düşmedi.
Düşseydi atardım bu kalbi.

Güzel olurdu yaşamak.
Ama kırık kalple daha güzel yazılır diyor acıyı hiç tatmamış biri.
Bir tam kalbe neler feda edilir hiç bilmiyor ki…
Ama dönmem, dönemem.

Küser melekler sonra.
Bin kaşığım kırılsa seveceğim yeniden.
Son nefese dek. Annem gibi.
Kadın gibi.

 

Zeynep Kasap