Özgür ellerinin bitik gözleriyleUçtu adam sorumsuzca doğayaTerk edilmişliğinin kahkahaları yanarkenYamandı gözlerinde tüten alevGüllerin kokularını yitirdiği limandanSavurdu saçlarını ceylanKavuşturdu tekneyi sonsuzaArdından bakmadıKoştu yarınlardan sonrayaYüzme bilmeyen gemici çırpındı durmadanÇırpınan kolların ölümüydü sensizlik. Yokluğun katlanır dert…