Kah, ömrün ilk başlarında Bahar, gonca çağında… Kah, ortasında bir yerlerde Olgunluk çağının gel-gitlerinde… Yokluktan nefesi kokarken, Baldırı çıplak gezerken, Meteliğe kuşun atarken de Sövüp sayarken de Cep delik, cepken deliklerde ömür tüketirken…